Troyes- Sancoins

De etappes: 

14 juli: Troyes- Ligny la Chatel (64 km, 360 hoogtemeters)

15 juli Ligny la Chatel- Vezalay (78 km, 570 hoogtemeters)-

16 juli Vezalay- Premery (64 km, 670 hoogtemeters)-

17 juli Premery-  Sancoins (64 km, 350 hoogtemeters).

En weer is het niet gelukt om eerder te schrijven. Ik lig nu lekker op een echt bedje in een mooi oud hotel in Sancoins. Hier lukt het schrijven beter dan op een camping. De afgelopen 3 nachten hebben we namelijk op een camping gestaan. Na een dag fietsen is het opzetten en afbreken van de tent en de routines er om heen (eten vinden, alle telefoons, horloges, powerbanks opladen) behoorlijk tijdrovend. Vaak liggen we al om 22.00 uur te slapen. Tentslapen gaat overigens steeds beter. We zetten de tent strategisch neer ver van andere snurkers. 

Het weer is nogal wisselvallig. Echt Nederlands zomerweer. Regen, zon en wind (die we natuurlijk altijd tegen hebben). Ook onweert het nog wel eens. ‘s Nachts koelt het af tot 10 graden. De tent is vaak erg nat aan de buitenkant of binnenkant door regen of dauw. Aan nat inpakken hebben we een hekel. Om alles te laten drogen duurt even. We fietsen gemiddeld niet voor 10 uur weg. 

Afgelopen dagen zijn we door de Morvan getrokken. Het saaie boerenland wordt gevarieerder. We fietsen langs kanalen en rivieren en steken bij Nevers de Loire over. Dit is bekend terrein. In 2017 was Nevers het eindstation voor onze fietsvakantie. In grote steden zijn er behoorlijk wat mensen op straat. De dorpen zijn uitgestorven. Hoe mensen hier nog kunnen leven is ons een raadsel. Alle voorzieningen zijn verdwenen. 

Op de nationale feestdag lunchen we in een dergelijk dorp Saint Pal. We kijken naar de opbouw van de festiviteiten. De brandweer is er ook bij. Inge valt bij het opstappen van haar fiets. De knie bloed en de brandweer is er als de brandweer bij om ehbo toe te passen. De wond geneest goed en Inge doneert het komende jaar aan de vrijwillige Franse brandweer.

Na 9 dagen fietsen worden we een beetje moe, beentjes verzuren behoorlijk. Ik eerder dan Inge. Gisteren wilde ze nog 100 km per dag rijden, vandaag niet meer. De etappes worden gelukkig afgestemd op hoogtemeters.

ik maakte me zorgen om de Franse keuken. Tot gisteren weinig en slecht voor veel geld. Gelukkig is hier vandaag verandering in gekomen. Hopelijk een trendbreuk. In veel plaatsen is de horeca vertrokken en is er alleen nog een Kebab zaak (populair in Frankrijk). 

We volgen de route langs oude wegen. We lezen over de pelgrims die dit netwerk/wegen onderhielden. De kerken, basilieken zijn er nog steeds. De pelgrims zijn vervangen door gekke fietsers. Het zijn bijna allemaal Nederlanders. Ze zijn wel op een hand te tellen. Af en toe spreken we een. Zo was er een meneer uit Waalwijk van 76 jaar die alleen op pad was. Had overal op de wereld gefietst. Aan de uitrusting zie je dat direct. Allemaal goede spulletjes. Behalve zijn telefoon, die deed het niet meer en ook zijn bankpas had hij geblokkeerd omdat hij dacht dat die gestolen was. Ook was zijn vrouw en fietsmaatje net overleden na zes jaar mantelzorg. Om fit te blijven reed hij ‘s nachts met zijn fiets 3 uur door het donker. We krijgen een abrikoos van hem en hij gaat er weer vandoor. 

Langzaam beginnen we ook te kijken naar de terugreis. Het lijkt nog een hele tour om met de trein vanuit Zuid Frankrijk terug naar Nederland te reizen. Wellicht wordt Biarritz niet ons einddoel.