Sancoins - ChateauMeillant

We slapen lekker in hotel Du Parc. Alles is weer schoon, powerbanks en apparatuur weer opgeladen. Het oude statige hotel verraadt een mooie geschiedenis. Nu is het in verval, de oranjerie mogen we gebruiken om onze fietsen te stallen. We bekijken de dinerzaal met lange tafels, kroonluchters en tientallen stoelen. De restaurateur is getrouwd en met de noorderzon vertrokken volgens de hoteleigenaar. Het staat symbool voor alle plaatsen waar we tot nu toe zijn geweest. Ooit was het wat nu wordt er niet of nauwelijks nog gebruik van gemaakt. 

Na het ontbijt geven we de hond nog een aai en stappen op. Eigenlijk hebben we een kort ritje in gedachten. Inge voelt zich niet zo lekker, aan de wijn lag het niet (was een goede Sancerre). Voor het eerst hoor ik het woord moe en rustdag. Op 40 km ligt een mooi plaatsje le Châtelet. Omdat we een vandaag een mooi tempo rijden zijn we er al om 12.00 uur, we stellen ons doel bij en fietsen verder. Onderweg botst Inge tegen mijn achterkant en valt. Gelukkig doet ze zichzelf niet zeer, hoeft de brandweer deze keer niet uit te rukken. Op 63 km ligt een volgend plaatsje, eenmaal aangekomen blijkt de camping te zijn gesloten, dan nog maar verder. Uiteindelijk komen we na 81 km en 500 hoogtemeters aan in chateaumeillant. Een dorp met mooie oude gebouwen maar helaas zijn ook hier veel voorzieningen verdwenen. De camping is mooi en heeft een zwembad waar je toegang moet betalen. Snel maken we ons kamp klaar en gaan lekker zwemmen. 

De badmeester ziet mijn zwembroek en slaat in het Frans aan. Het is verboden om met een short te zwemmen. De chef badjuf wordt er bijgehaald en spreekt mij vermanend toe. Voor deze keer mag het dan. Ze haalt haar vriend er bij als voorbeeld, hij heeft een strak broekje aan waar alles goed in te zien is. Die moet ik ook kopen. Rare jongens die Fransen. 

Met al dat gefietst krijg je honger. We kunnen niet zelf koken bij de tent, we eten altijd bij een eetgelegenheid. Ook in dit dorp struinen we het hele dorp tevergeefs af om iets te eten. Google zegt ten onrechte dat restaurants open zijn. Tenslotte komen we bij een avondwinkeltje waar ze ook burgers en friet verkopen. We spreken de Marokkaanse eigenaar. Hij is in Nederland geweest en vindt ons direct aardig. Veel aardiger dan de Fransen uit het dorp. Het ijsje krijg ik gratis van hem. Topper. 

Voor de grap kijken we naar het aanbod van de plaatselijke makelaar. Woningen zijn hier te kust en te keur voor een habbekrats te koop. Maar ja wanneer er niemand is valt er niet zo veel te beleven. 

Voor de zekerheid pinnen we cash. We hebben oa in Vezalay een paar keer niet kunnen betalen omdat we geen cash hadden en de enige pinautomaat kapot was. 

We stellen ons rustdag uit tot we een goed stadje vinden. Crozant staat op de nominatie. Morgen fietsen we er naar toe.