Rozmberg bad Vltvou - Linz- Passau

Ruim 800 kilometer fietsen hebben we er op zitten. Cliché maar moe en voldaan besluiten we ergens 30 km voor Linz dat we geen zin meer hebben in de lange saaie 93 km langs de Donau naar ons eindpunt Passau. We pakken lekker de trein. Gaat ook goed. Ook zijn we campings beu en boeken we een mooi hotel in Linz. Weg alle principes, ha ha.

Eerder vertelde ik al over de kano camping in Rozmberg bad Vltvou en de roerige nacht met feestjes. We zaten dan wel in een hut we moesten toch gebruik maken van de ranzige en kapotte washokken (op een niet verlichte camping val ik in het donker ook nog eens over een bootje). Wat dan wel weer leuk is zijn jawel de douchemunten. Wie kent ze nog. Misschien ook iets voor thuis wanneer het gas echt te duur wordt. We zitten nog 17 kilometer voor de grens met Oostenrijk waar de beschaving weer begint. Inge voelt zich niet goed, heeft hoofdpijn last van bijholten en hoest. De rit die we gepland hebben is 80 km met wederom veel stijgen en dalen. Er is een alternatief, via de provinciale weg te rijden naar Linz. Scheelt de helft aan km. Persoonlijk kan ik moeilijk de motivatie opbrengen om twee keer zo lang onderweg te zijn om een paar auto’s te mijden. Maar we volgen zo goed en zo kwaad als het gaat het bedenkelijke route boekje van meneer Benjamins. Al weer rijden we vaak verkeerd dan maar weer Google aanzetten. Google ziet in Tsjechië geen fietspaden, dus kies je maar voor wandelpaden. In de heuvels en bergen gaat dit niet altijd goed. We komen weer eens op mountainbike paden met veel klimmetjes en los grind. Na 2 uur hebben we 20 km gefietst en ik begin me wat zorgen te maken (en vermoeid en geïrriteerd). Inge voelt zich inmiddels gelukkig wat beter, we komen weer op verharde paden en dalen 20 kilometer wat we in drie kwartier doen. Inmiddels zijn we in Oostenrijk, je merkt het direct aan groenonderhoud, de wegen, iedereen is aan het poetsen en aan het werk dat het een lieve lust is. Na nog eens 20 kilometer fietsen we met een lus om Linz heen om dan weer 20 saaie km via de Donau er naar toe te fietsen (?). We zien in de verte de grote staalfabrieken liggen. In Linz merk je niets van die industrie. Het is een mooie stad met weinig toeristen. Wanneer we later een ober spreken vertelt hij dat er haast geen Nederlanders in zijn restaurant komen. Dat de stad voornamelijk door Oostenrijkers zelf wordt bezocht. De sfeer vinden we te vergelijken met die van Maastricht. Bourgondisch, mensen zijn goed gekleed en zitten gezellig op terrasjes. We zitten in het star Inn hotel in het centrum. Het is een voormalig schoolgebouw waar Adolf Hitler 3 jaar op school heeft gezeten voordat hij vanwege slechte cijfers weg moest. 

We volgen het reisadvies op van TripAdvisor om Linzer taart te eten. Grote ophef voor  een soort koek die gemaakt is van tarwemail. Na een stukje kun je twee dagen fietsen, het ligt nogal zwaar op de maag. Inge en ik vinden appeltaart lekkerder. Ook kijken we nog even snel naar de MarienDom de grootste kathedraal van Oostenrijk. Wanneer je van oud glas in lood houdt dan is dit de plaats.   

Super relaxed gaan we naar het station,  kopen een kaartje voor ons en de fietsen voor 40 eur en rijden binnen anderhalf uur  naar Passau. De trein is helemaal ingericht op fietsen, helemaal goed van die Oostenrijkers (en Duitsers). De auto die we twee weken eerder geparkeerd hebben bij pension Gambrinus staat er nog. We maken de koffertjes klaar voor de stedentrip naar Wenen, Bratislava en Budapest. Morgen gaan we met de trein naar Wenen. Daar zien we Bjorn en Jesper. Ze reizen met de nachttrein van Amsterdam naar Wenen. We hebben alle onderkomens al geregeld. Heb er zin in.