Montferrier (mont d ‘ Olmes)- Esperaza- Cucugnan

Gisteren werden we met dichte mist wakker op Mont d ‘ Olmes). Het hotel schijnt nog behoorlijk vol te zitten. Leuk dat ook drie nonnen aan het ontbijt zitten, zijn ook lekker op vakantie. Met de vierjaargetijden van Vivaldi is de muziek een beetje aangepast. Voordat we vertrekken maken we nog even een praatje met de hotelier. Hij verontschuldigd zich nog voor de manier waarop booking.com zijn hotel op de site heeft staan met de verkeerde plaatsnaam en verkeerde coördinaten. De zon breekt een klein beetje door de mist maar het blijft net onder de 20 graden goed fietsweer. We dalen, dalen en dalen, onze remmen piepen en kraken. Door de mist en nattigheid is het goed uitkijken, licht aan. 

Onderweg videobellen we met Bjorn, hij is vandaag 18 jaar geworden. In Nederland schijnt de zon, zitten ze lekker buiten te ontbijten. Wij hebben na 16 kilometer dalen nog een rit van 50 kilometer voor de boeg. Als eerste komen we bij Montsegur. Na gisteren en met de goede temperatuur gaat de klim van 3 kilometer met 9% ons goed af. Helaas ligt het kasteel ook in de mist. Jammer maar we gaan niet wachten op beter weer. In het lagergelegen dorp willen we koffie drinken maar is alles gesloten. Dan maar een banaantje met water. We praten wat met toeristen. Waar we vandaan komen, waar naar toe ed. Als fietser met bagage trek je de aandacht. 

We dalen en dalen totdat we honger hebben. In Puivert schuiven we aan voor de diss bij la refuge Gourmand. Heerlijke verse tonijn op Catalaanse manier klaargemaakt. Standaard natuurlijk met een rose erbij. Inge neemt ook nog even een Sangria. Bij het wachten op de lunch lezen we nog over een prinses die het waterpeil van het plaatselijke meer in 1200 lager wilde hebben zodat ze beter kon pootje baden. De dammen sprongen, het meer stroomde leeg door een vloedgolf met de prinses erbij. Mirepoix (waar we ook waren) werd ook weggespoeld. Sindsdien wordt er geen pootje gebaad in het meer (door de gravinnen). Mooi verhaal. We stappen op de fiets voor de laatste 20 kilometer. 

Na 66 kilometer en 600 hoogtemeters zijn we in Esperaza. We logeren bij la maison D’ hotes de chapalier. Een statig herenhuis uit begin 1800, gerenoveerd in 1923. De mevrouw van het onderkomen vertelt over de geschiedenis. Neergezet door een zakenman die hoeden maakte. Vanuit de verre omstreken kwamen vrouwen hoeden kopen in het stadje. Vervlogen tijden. Meer recent is de geschiedenis van wo2. Het huis waar we zitten was ingekwartierd door de Duitsers. Himmler heeft in het huis gezeten. Hitler hoorde over de Katharenschat en de Schat van de Tempeliers. Hij stuurde drie regimenten en Himmler om te zoeken. De mevrouw van het huis vertelt over het verzet van de bevolking bij die zoektocht en de repressailles van de Duitsers. Rare gedachte dat we misschien wel in hetzelfde bed of kamer zijn geweest. 

We lopen door het stadje en het verlaten station. Inmiddels heeft het stadje geen spoor meer (4 jaar geleden gesloten). ‘s Avonds wandelen we over het spoor en langs de oever van de rivier Aude. We zien een hoop hippies, verwilderde huizen en tentenkampen. In het centrum zien we ook ouderen met lang haar en veren in hun haar, kunstenaars. Het weer is winderig, we moeten de mooie glas in lood ramen bij onze kamer sluiten om te voorkomen dat ze stuk waaien. We slapen heerlijk, ontbijten goed en bedanken voor de gastvrijheid, aaien de beesten van de mevrouw (peppie de tweede en andere poes en lieve hond allemaal geadopteerd en opgelapt door de mevrouw). 

Vandaag fietsen we 60 kilometer met 850 hoogtemeters naar Cucugnan. Inge doet voor de gelegenheid een nieuwe outfit aan (de was droogde niet). Ter voorbereiding smeren we de ketting en derrieur (Inge kan hierna weer schakelen op het midden-voorblad)). We fietsen door een groene rustige omgeving. Prachtige vergezichten. Op de achtergrond zien we de grote bergen van de Pyreneeën. We komen vandaag twee keer dezelfde Nederlanders tegen, een Belgisch meisje fiets onze route op hetzelfde tempo. Eerst praat ik wat Nederlands tegen haar en krijg nog wat antwoorden, daarna worden we later door haar in het Frans aangesproken. Ze waarschuwt ons voor de harde wind in de kloof Gorges de Galamus. Tot nu toe is de wind superhard geweest. Gelukkig hebben we wind mee. Zo te zien is dit voor de rest van de route zo. We rijden de kloof in. We hebben al behoorlijk wat kloven gezien in Amerika en Europa maar deze is wel heel indrukwekkend. Superblij zijn we op de fiets. De weg is op enkele plaatsen maar 2,70 meter breed. Automobilisten staan tegen over elkaar tevergeefs te wachten om door te rijden. De stoplichten aan het begin van de kloof die eenrichtingsverkeer zouden moeten regelen functioneren niet. Vertwijfeld vraagt een mevrouw in een Corsa aan mij wat ze moet doen. Je nest cai pas zeg ik en we fietsen maar door. Diep diep in de kloof wordt er aan canyoning gedaan. Met moeite rijden kunnen we tegen de stormachtige wind. Omdat de kloof niet op onze route staat volgen we Google Maps. Al snel zitten we vast midden in een wijngaard. Na een paar vloeken en frustraties rijden we naar St Paul de fenouillet. We waaien op het terras tijdens de lunch van onze kruk. Op de D117 naar Maury halen we in de afdaling met windje 7 in de rug topsnelheden van 60 km per uur. We zitten nu in wat genoemd wordt de orientatietafel, een overgangsgebied naar de grote bergen. Het landschap doet denken aan West Amerika. Bij Maury racen we de afslag naar Cucugnan op. Direct staan we stil tegen de wind en een klim van 4 kilometer. In het zicht van kasteel Queribus zweten we de laatste druppels van vandaag. Bovenop de berg is het uitzicht fantastisch. Omdat we genoeg kastelen hebben gezien slaan we de laatste kilometer met 17% klimmen over en rijden lekker naar het fantastisch gelegen Cucugnan. Na een beetje zoeken komen we in ons onderkomen herberg Auberg de Cugagnan. Na een lekkere douche verkennen we het dorp en de uitzichten op de omgeving. We hebben zelden zo’n mooi dal gezien. Met een glimlach zitten we op een tarrasje te genieten van de locale vino’s. Later eten we een heerlijke paella in de herberg. Nu zitten we op de kamer de route van morgens bekijken. Nog een kleine heuvel en daarna alleen nog maar dalen. We gaan richting de Middellandse zee. Morgen zitten we in Bages. Wederom een rit van zo’n 60 kilometer.