van Midpines naar Newark

Vandaag leveren we onze woonwagen in. Na het opstaan staan we alles te moppen en te soppen alsof het onze eigen wagen is. De vraag is wat je moet doen met al de spullen die je over houdt. Gisteravond lag ik achterover op onze picknicktafel sterren te kijken toen de buurman langs liep. Ik kwam met Frank in gesprek en we hebben hem blij gemaakt met onze spullen met uitzondering van de stoelen (die had hij al). Later bij de verhuurder hebben we een Engels gezin blij gemaakt met de stoelen en de rest van onze uitzet. Leuk om te zien hoe dankbaar mensen zijn. Gelukkig hebben we nog even tijd voor een laatste duik in het zwembad van de camping. De rit van 3 uur naar Newark is een verplicht nummer. De weg is een ramp, Belgische wegen zijn beter. Raar dat dit kan in Californië. Vandaag gooien we nog een keer de tank vol voor 180 dollar en tanken het propaan bij voor ruim 25 dollar. Al met al hebben we voor 936 dollar getankt om 2480 mijl te rijden (0,38 cent per mile). Nog een statistiek: we betalen voor campings 913 dollar voor 18 nachten (51 dollar per nacht). We komen om 14.00 uur aan in Newark en het is helaas te laat om nog te shoppen. Ik ben er niet rouwig om dat we de sleutels inleveren en mijn carrière als trucker er weer op zit. We wachten bij cruise America drie kwartier voordat ze ons helpen. Het lijkt er op of niemand hier haast heeft. Terwijl er 3 of 4 personen rondlopen wordt er steeds maar een klant geholpen. Uiteindelijk leveren we de camper in, de man is verbaasd over hoe schoon de wagen is en hoe eerlijk we zijn over de kapotte kastjes. Wanneer we het hebben over de vlekken in de kussens en hoe smerig de wagen was toen we hem kregen is de enige reactie: thank you for your feedback. Weer eens is voor mij duidelijk dat klanttevredenheid hier niet erg duurzaam is. Snel geld verdienen en niet te lang nadenken. Omdat we een transfer hebben geregeld wordt een taxi voor ons geregeld. De taxi-chauffeur komt uit Afghanistan en spreekt weinig Engels. Hij rijdt als een gek en zegt weinig, geeuwt en gaat op een gegeven moment Afghaanse liedjes zingen. Raar. De rit duurt drie kwartier en om vier uur arriveren we bij het hotel 17 mijl van San Francisco bij een best Western El Rancho Inn & suites. Gisteren had ik nog niet zulke goede verwachtingen. Gelukkig vergiste ik me. Het is een mooi aangelegd complex (voor Amerikaanse begrippen) met grote palmbomen, mooie goede kamers (geen oude meuk), mooi zwembad. We genieten van de douche en de schone badkamer. Ook het bed ligt super. Om het af te leren nemen we nog een duik in het zwembad voor we nog eens een steak eten (ook om het af te leren). In het restaurant wordt de rekening opgemaakt inclusief de tip. Onze ober vindt dat we niet moeten zeuren, maar als we zeggen dat we het niet snappen en zelf de tip willen bepalen bindt hij in. Hij komt met een aangepaste rekening waarbij het eten goedkoper is geworden maar de tip hetzelfde. Waarom ze hun prijzen niet hoger maken, personeel gewoon betalen snappen we wel maar vinden het niet logisch en niet rechtvaardig. Morgenochtend worden we om 8:00 uur naar het vliegveld gebracht. Om 10:48 vliegen we naar Chicago, landen om 17:00 uur en vliegen een uur later door naar Amsterdam.