Dagje Midpines Yosemite

 
Zoals ik al vertelde ligt Midpines Ruim 30 mijl (50 kilometer) van de ingang van Yosemite. We hebben de informatie van het park doorgenomen en we willen graag naar de upper fall ( waterval) en we willen natuurlijk sequoia's zien. De sequoia's zijn op twee locaties in het park te zien maar liggen beide 13 mijl van onze eerste wandeling af. Daarom weer een dag met een uitdaging. We gaan met eigen vervoer. Er rijdt wel een bus maar die doet er behoorlijk lang over en we zijn niet zeker of de shuttle bussen in het park overal naar toe rijden. Wekker zetten hoeft niet. Stipt om 7.00 uur zijn Inge en ik weer wakker. We willen graag om 8.00 uur wegrijden. Onderhand weten we dat de jongens protesteren wanneer je ze 'in de vakantie' zo vroeg er uit haalt. Daarom smeren we al een paar dagen een boterhammetje die ze onderweg mogen opeten. We rijden het park binnen, even moeten we wachten. Ook op maandag is het druk. Later merk je dit amper wanneer je hoog in de bergen zit. Midden in Yosemite parkeren we en lopen naar het visitingcenter voor de laatste info. Daar wordt verteld dat we niet naar de zuid ingang kunnen in verband met restauratiewerkzaamheden. Jammer want juist hier zijn de grootste sequoia's van het park te zien. We stellen daarom ons plan bij om later na onze grote wandeling naar Tuolumne Grove te gaan. Het weer is geweldig en het uitzicht is geweldig. Ideaal voor een mooie hike. De upper fall trail is wel afzien. We klimmen over 4 mijl 300 meter. De jongens vinden het op de heenweg niet prettig en hebben behoorlijk wat peptalks nodig om door te gaan. Uiteindelijk komen we op 100 meter afstand van de waterval. Even overwegen we om van het pad af te gaan om dichterbij te komen. Maar ja we zijn in de Us en we hebben al wel gemerkt dat er zero tolerance is op het negeren van verboden en verbodsborden. Wel jammer, dan maar netjes binnen de lijnen blijven. Dit is wel een van de redenen waarom ik nooit in de us wil wonen. We eten wat en maken weer een hoop foto's en lopen dezelfde route terug. Onderweg komen we een hoop mensen tegen die met erg weinig water grote plannen hebben. Niet alleen Amerikanen maar ook Engelsen. Aziaten kom je haast niet tegen verder dan een mijl van de hoofdweg. De wandeling die we maken staat te boek voor zes tot 8 uur. Wij zijn van 10 tot 2 bezig met een pauze van een half uur. Beneden gekomen puffen we even uit, drinken wat en nemen de camper en rijden naar Bug zoal Road voor de sequoia's. Big Oak Road is het oudste straatje van Yosemite, gemaakt in 1840. Yosemite is zowiezo het oudste park in de Us. Geregeld door Lincoln. We rijden weer een eind over de pass die we gisteren hebben gereden. Nu maken we ook foto's van het desolate landschap veroorzaakt door de brand van 2013.  Bij Big Oak Road lopen we ook nog eens een mijl voor we de grote bomen zien. Bjorn struikelt over zijn eigen veters en schrikt enorm. Gelukkig houdt hij er niets aan over. In anderhalf uur rijden we terug naar de camping om lekker te zwemmen na een lange en toch weer warme dag. Voor de laatste keer stoken we de bbq op en eten alle restjes uit de koelkast op. Wat doe je met alle spullen? We weten het nog niet. stoeltjes , een bbq, brandhout, keukenspullen en eten. Morgen maar even leuren en kijken of we iemand blij kunnen maken. Ik zit hier buiten met de krekels op de achtergrond voor een gloeiende bak met kooltjes. Inge is flink aan het ruimen. Tegelijkertijd zit ik te denken dat een reis zoals deze betekent dat je constant bezig bent met organiseren, dat je altijd in beweging bent. Anders dan een vakantie op een plek waar alles tot rust komt. Het opruimen en weggooien van dingen voelt daarom niet als het einde van de vakantie. Morgen gaan we naar Newark om de woonwagen in te leveren. Morgenochtend maken we de wagen nog even een beetje schoon, tanken nog wat propaan, pakken onze koffers en rijden naar een outlet zodat Inge nog even los kan gaan. Om 15.00 uur worden we uiterlijk bij de verhuurder verwacht. Vandaar worden we naar een waarschijnlijk fantasieloos luchthavenhotel gebracht waar we overnachten om woensdag te vliegen. Volgende keer gaan we hier zelf actiever iets aan doen zodat de laatste avond ook leuk wordt (of ben in nu voorbarig). We wachten af.