van Las Vegas naar Barstow

Waarschijnlijk komt het door het warme weer dat we slecht slapen. Ook het drukke verkeer aan de highway 15 waaraan Oasis rv resort in Las Vegas ligt maakt het geen plek om lekker tot rust te komen. 's Morgens zijn we dan ook al om 7 uur wakker. Terwijl we aan onze picknicktafel een kopje koffie drinken schieten er verschillende buisjes uit de grond van de sprinklerinstallatie en we worden gratis gedoucht. Dit is wat waarschijnlijk ook met onze uitgehangen was/ handdoeken gisteren is gebeurd. Raar dat hier niet voor wordt gewaarschuwd. De jongens zijn lekker relaxed en zwemmen nog even wat. Het moet gezegd dat Oasis de mooiste zwembaden van alle campings/ parken heeft die we hebben aangedaan. Toch een minpuntje. Inge stapt in een stukje glas wanneer ze in het zwembad stapt. Natuurlijk overwegen we om een van de nummers van de billboards met schade advocaten te bellen om het resort te suenen (not). We zijn tenslotte in Amerika. Inge wil dat niet en dus haal ik het stuk glas maar uit haar voet. We rijden om 11.00 uur naar Barstow over de 15. Het is een kaarsrechte weg die 220 kilometer recht door de woestijn gaat. De uitzichten en de hitte werken slaapverwekkend. Voor het eerst komen we in de buurt van death Valley. Dit is off limits voor onze woonwagen. Op het huurcontract is dit opgenomen. Om deze reden rijden we een paar honderd kilometer om via Barstow. We willen naar Lone Pine en de sequoia's. Gisteren heb ik  telefonisch de camping gereserveerd bij de Koa. Voordat we hierheen gaan stoppen we in Calico. Dit is een Western stadje met alle toeters en bellen. Ontstaan halverwege 1800 en verlaten net na 1900 toen de zilverprijs instortte. Wederom worden we op een bijna Franse manier geholpen aan het begin van het dorp. Of we entreegeld willen betalen. Natuurlijk willen we dit, we zijn ten slotte hier niet voor niets naar toe gereden. Eenmaal in het dorp blikt dat ze in alle pandjes kraaltjes en andere souvenirs verkopen. Het is een normale winkelstraat waar je 28 dollar voor betaalt. Wanneer je de voormalige groeve van de mijn wilt zien of een ritje met een treintje langs alle sites dan kost je dit ook nog eens extra. Omdat het warm is ploffen we neer op een terras met uitzicht over de immense vallei en bestellen een plaatselijk gebrouwen biertje. We genieten van het uitzicht. Wij zitten volop in de zon terwijl een paar kilometer verderop noodweer voorbij trekt met bliksem en regen. Fascinerend om te zien. Om een uur of vier gaan we naar de koa camping. Ook hier weer dezelfde onbeleefde bediening die we niet herkennen van het begin van de vakantie. Zijn wij veranderd of is het de regio? Het zwembad is lekker maar vies. Jesper is onderhand expert en ziet alles. Hij merkt de viezigheid aan de rand van het zwembad. Een grauwe vieze vettige rand. Maar ja je bent in de woestijn en je wilt wat. Geen plaats om kieskeurig te zijn. Inge spreekt met een Nederlandse vrouw die ook van  Cruise Amerika een wagen hebben gehuurd. Ze zijn net van start gegaan en hebben al een klapband gehad en het oliepeil was niet in orde. Met 130.000 mijl op de teller is dit wellicht ook tijd voor goed onderhoud. Wij zijn blij met ons karretje met nog geen 30 mille op de teller. Bjorn heeft vol belangstelling gekeken naar jongens die American football aan het spelen waren. Vandaag heeft hij een bal gekocht. Samen met Jesper is hij lekker bezig geweest met overgooien. Leuk om te zien dat de boys snel leren en strakke en lange ballen leren gooien. Het wordt erg afgezaagd maar terwijl ik dit schrijf zit ik al weer buiten voor de camper in mijn zwembroek terwijl het 22.00 uur is geweest. Overdag zou ik nooit willen ruilen maar de warme avonden zijn toch wel heel lekker. Ik geniet er extra van met de gedachte dat we volgende week weer in Nederland zijn. Voor dat het zover is gaan we morgen naar Lone Pine. Dit is een stadje om de weg naar Yosemite te overbruggen. Een rit van 3 uur. In de herrie van de toeren van onze woonwagen en de hitte vind ik dit een prima daggemiddelde om te rijden.