Van Lake Powell naar Bryce

vandaag rijden we volgens de routeplanners in  3 uur naar Bryce. Via de 89 en een stukje 12. van de woestijn rijden we naar een stuk groenere omgeving. Waar we gisteren s'avonds in de zwembroek buiten zaten zitten we nu met een jas aan. Geen wonder want we zitten op een 2340 meter boven nap. Onderweg rijden we door mooie dorpjes heen. Typisch Amerikaans met kenmerkende weterngevels. Maar waarom ruimen Amerikanen hun tuinen nooit op? Ieder tuin lijkt hier op een autokerkhof. Waarschijnlijk is er geen gemeente of instantie die hierop let. Vandaag hebben we niet zoveel zin om onderweg te stoppen. Een gedeelte van de route (de 12 en een stukje 89) komen we nog eens tegen wanneer we overmorgen naar Zion rijden. Wat schitterend is zijn de intens rode rotsen. Overmorgen stoppen we hier om even te wandelen en foto's te nemen. Vandaag nemen we even een pauze voor wat betreft fotograferen. We hebben nog oververmoeide vingers van gisteren. Over vingers gesproken, Bjorn heeft bij het spelen met stenen op zijn recherringvinger geslagen. Hij is behoorlijk blauw, gelukkig lijkt het met koelen goed te gaan. We rijden in Utah binnen en gaan naar een camping net buiten het park van Bryce. Omdat we zo hoog zitten hebben we allemaal een katterig gevoel en weinig puf. We ploffen neer bij het zwembad(je) en genieten van het bijna Nederlandse zomerweer. Voor het eerst hebben we het koud na het zwemmen. We verbazen ons over de omvang van de zwembaden in de vs. Het zijn pierebadjes zo klein en bovendien nergens dieper dan 1,50 meter. Bovendien zien we geen Amerikanen zwemmen. Alleen maar toeristen. Ik ben benieuwd waarom dit is. Wat bovendien opvalt is dat er bij ieder zwembad een spa zit. Bij de spa staat een waarschuwingsbord met 12 regels om aansprakelijkheid uit te sluiten. Je vraagt je af wat ze in dit zeer warme badwater hebben gestopt. Na het zwemmen verkennen we de omgeving een beetje. In de lobby Rubby's inn (hotel) zijn er leuke foto's die de geschiedenis vertellen van het hotel en de omgeving. Zo is er een foto van het originele hotel met een mooie open haard. Maar wat is hiermee gebeurd? Afgebroken en alles opnieuw neergezet. Zonder geschiedenis is het moeilijk  veen sfeer neer te zetten. Onze plaats op de camping is mooi en we zijn blij met gras en groen na veel woestijn. Behalve Bjorn hebben we nog een patiënt. Inge heeft een paar dagen gelden zonneallergie opgelopen op haar benen. Inmiddels is het al weer weg getrokken. Morgen gaan we met de shuttle bus het park van Bryce in om een mooie wandeling te maken.