La Soutteraine - saint Leonard de Noblat

Koeien zien we iedere dag. Vanaf Maastricht tot nu in de buurt van Limouges. Dikke billen, magere billen, mooie billen. We keuren iedere dag. De Limouge koeien vind ik het mooiste. De Belgische koeien hebben de dikste billen maar zijn vaak vies. Vandaag rijden we 71 km door geaccidenteerd terrein (ruim 1000 hoogtemeters) met bossen en weiden. Bijzonder mooi met meertjes en riviertjes onderbroken door goed verzorgde dorpen (met cafés, een bakker). We geven de rit van vandaag een dikke 8. 

Wanneer we een foto maken van het mooie landschap stopt een Fransman zijn auto naast ons. Hij vertelt trots dat hij de eigenaar is van de vallei en dat hij 120 koeien heeft. Stikstof is hier geen item vertelt hij. Tegelijkertijd wijst hij naar de lucht en bromt iets over vliegtuigen in het Frans. De strekking is duidelijk. We fietsen verder over de dromerige verlaten wegen. Reuzenvarens groeien links en rechts aan de bosranden. 

Alles zit vandaag mee behalve de hoofdpijn en darmproblemen van Inge. De gesmolten rauwmelkse kaas van gisteren is niet zo goed gevallen. We stoppen twee paracetamols in Inge en ze knapt gelukkig op. 

De fietsen doen het nog steeds goed. Gisteren hebben we ze tijdens de rustdag in la Souterainne schoongemaakt, gecheckt, gesmeerd en de bandjes weer opgepompt. Bij het oppompen van Inge haar achterband brak het ventiel van de binnenband. Gelukkig gebeurt dat in de bewoonde wereld. We hebben wel een reserveband bij ons maar die past niet (oeps). Bij de plaatselijke fietsenmaker halen we een bandje die ook niet past maar goed genoeg is. De bandmaten en daarmee de fietsen zijn waarschijnlijk te oud. Voor Inge reden om een nieuwe Santos op haar verlanglijstje te zetten. Die is bovendien wat stabieler in de afdaling en remt beter. We rijden soms met meer dan 60 km per uur naar beneden. Mijn fiets heeft schijfremmen Inge heeft nog remblokjes. 

De rustdag heeft ons goed gedaan. De beentjes doen het weer. Naast onderhoud hebben we ook de terugreis geregeld. We komen op 9 augustus terug in Nederland. Eerst reizen we van Biarritz naar Cahor met de trein. In Cahor stappen we op de fietsbus. Ben benieuwd hoe dat bevalt. Vooral het boeken van de treinreis valt niet mee. Franse logica is vaak niet te volgen. We lezen dat het NS reisbureau er ook niets van snapt. Toch lukt het ons de verschillende sites en regelingen te kraken. Inge houdt gelukkig van puzzelen. Maar ja 8 augustus is nog ver weg, tot die tijd rijden we lekker door om Frankrijk te ontdekken. We hebben nog ruim 700 km te gaan. 

In Saint Leonard de Niblat verblijven we in een oud huis. We lachen om de inrichting, het lijkt op een studentenhuis. Met veel moeite moeten we de fietsen naar de eerste verdieping sjouwen, op straat laten staan is niet slim zegt de eigenaar. Zelfs in de kleine Franse dorpjes wordt blijkbaar gestolen.