Dagje Zion

Nog even over gisteren. We hebben een berggeit of big Horn sheep beter bekent als Bokkie B (Richard Scarry) op de weg zien lopen en natuurlijk uitgebreid gefotografeerd. De weg is hier niet zo breed zeker na de tunnel die je in het park leidt. Hij bleef erg rustig lopen. Zo wild is wildlife! Bij het binnen rijden van Zion zagen we al dat dit een heel mooi park is. Omdat het tunneltje smal is moest het tegemoetkomend verkeer voor ons worden tegen gehouden. Deze rode loper kost 15 dollar. In 1999 ben ik hier eerder geweest. Toen heb ik Angels landing gelopen. Dit is een hike naar een van de vele toppen van de bergen hier. Het uitzicht daar is spectaculair. We waren van plan dit weer te doen. Vanwege de warmte hebben we andere plannen gemaakt. We stappen in de shuttle om 9.30 uur om naar Zion narrows te gaan. We hebben onze gehuurde waterschoenen, zwem en sportkleding aan met veel zonnebrand op. We proberen de jongens enthousiast te krijgen maar dat valt niet mee. Ze willen liever chillen. Toch maar even doorzetten. We rijden naar de poort van het park en stappen over in een volgende shuttle. De buschauffeur en wij raken lichtelijk geïrriteerd door het gedrag van veel toeristen die niet willen opschuiven in de bus. Het is erg druk en iedereen wil het park in. De coole buschauffeur vertelt i've never seen anything like this yet, and i've driven this bus for 8 years now. Pas na een paar minuten kunnen we vertrekken. Het wordt lekker warm met alle mensen op elkaar en het zonnetje erop. We zitten 40 minuten in de bus en worden getrakteerd op praatjes van indianen, bergklimmers en parkrangers. De verhaallijn is Amerikaans, eerst informatief en dan de opgeheven vinger. Bij de laatste bushalte Temple of Sinawava stappen we uit doen een plas en lopen eerst anderhalve mijl naast de rivier de Virgin die hier steeds smaller wordt en in een canyon verdwijnt die op sommige plaatsen niet meer dan 10 meter breed is. Zoals gezegd zijn we niet alleen. Het lijkt in het begin maar ook op de terugweg wel de wandelvierdaagse, zo druk. Gelukkig zijn er niet zoveel toeristen die van plan zijn ver te lopen. Na anderhalve mijl door het water wordt het heerlijk rustig en genieten we volop van de rivier en de indrukwekkende wanden links en rechts. Natuurlijk hebben we eerst dubbel gecheckt of er kans is op regenval. In dat geval stijgt het waterpeil in een mum van tijd en zit je in de canyon in de val. Natuurlijk staat dit in iedere folder en bord dat je ziet staan. Ook wordt nog eens aangegeven dat er geen reddingsoperaties worden opgezet in geval van een fludding. Smorgens is het in de canyon nog fris. De zon heeft nog onvoldoende hoogte. Jesper en Bjorn zijn inmiddels als jonge koeien in de wei door het water aan het huppelen. Jesper valt in het water op zijn vinger, krijgt het koud en heeft niet meer zo veel zin. Na een droog shirt van mij en een lekkere appelflap knapt hij op en lopen we naar Bouler Pair. We hebben dan een kleine 2 uur gelopen. Daar eten we een boterham op een zandbank, zitten even lekker in de zon voordat we terug gaan. We hebben op aanwijzing van de bange Amerikanen geen waardevolle camera meegenomen. We doen onze foto's en filmpjes vandaag met een oude iPhone, dus geen panoramafoto's. Onze spullen zijn niet nat geworden, het waterpeil was niet erg hoog en ons evenwicht was voldoende om niet te vallen. Op de terugweg komen we steeds meer mensen tegen. De zon is inmiddels hoog geklommen. Waar het s'morgens nog fris rook ruikt de opdrogende modder vies. Het water warmt ook nog eens op waardoor je soms denkt door het pierebadje met de gele zee te lopen. Om 14.00 uur stappen we weer uit het water en nemen de bus terug naar het begin van het park. Daar zien we  een bar (!!!) met echt bier. Geweldig. Wij gaan naar binnen en worden geholpen door een man met paars haar. Wanneer je zou zeggen dat hij de enige is dan is het al een beetje raar maar heel veel mensen (jong en oud) hebben paars of blauw haar. Hopelijk waait deze trend Nederland voorbij. We bestellen Zion alle. Heerlijk bitter echt bier, maar ....we moeten van de beste man iets te eten bestellen . Wanneer je iets met alchohol in Utah bestelt dan moet je ook iets te eten bestellen (it's the law verontschuldigt de man zich).  Wij goedgelovige Hollanders volgen het maar op en bestellen een paar plakjes brood met wat er op. Een biertje op het sant marco in Venetië in Italië kost net zoveel. Maar ja what the heck, yolo zullen we maar zeggen. We kunnen vanuit de achtertuin van de pub het water van de rivier in stappen en lopen naar de camping die verderop grenst aan de oever. We leveren de spullen in bij Zion adventure company. Bij het huren waren ze al niet zo geïnteresseerd, bij het inleveren was het nog erger. Onze naam is niet bekend en in plaats van een praatje en interesse krijgen we nog net geen duw de winkel uit ( het geld is binnen). Even denken we er over om een mooie recentie op hun Facebook pagina te zetten. We duiken lekker het zwembad in voordat we de bbq aansteken en nog een dobbelspelltje Kolonisten doen. Links en rechts branden er nu vuurtjes om mij heen. Wel gemakkelijk want dan hoeven we zelf geen vuurtje te maken. Morgen rijden we naar Las Vegas. Inge is bezig om voor overmorgen in Barstow bij de koa een plekje te reserveren. Vandaar trekken we naar Lone Pine.