Dagje Grand Canyon

​
Vanmorgen werden we met een mooi zonnetje wakker. Om 7.15 zitten we aan het ontbijt en het duurt wel even voordat we helemaal klaar zijn om naar het park te gaan. We vertrekken vanaf Tusayan met de bus naar grand canyon visitor center. Vandaar gaan we nog verder met de bus naar de bright angel trailhead. Thuis hebben we bedacht om 645 hoogtemeters te dalen en te klimmen. Omdat het toch redelijk laat is voor we beginnen besluiten we om het te houden op 340 meter. De jongens lopen lekker door. Bjorn heeft nieuwe schoenen en struikelt een paar keer omdat de veterhaakjes van beide schoenen in elkaar haken. Gelukkig is er niets aan de hand. Het uitzicht over de canyon is schitterend. Vanaf verschillende hoeken en posities maken we een paar honderd foto's en filmpjes. Je wilt het liefst dit vastleggen maar tegelijkertijd moet je vooral niet vergeten om te genieten van de uitzichten. Waar de bordjes zeggen dat we 2 tot 4 uur nodig zouden hebben voor de wandeling staan we binnen anderhalf uur weer boven met sanitaire stops en veel foto momenten. Het is behoorlijk druk en veel mensen zijn slecht voorbereid en lopen rood aan van de inspanning. Wat ons opvalt zijn de massa's Nederlanders die we zien en horen. We hebben niet zo veel behoefte om contact te maken. Wel spreken we Amerikanen. De vlag hangt al twee dagen half stok en we vragen wat er aan de hand is. Het blijkt dat er een terroristische aanslag is geweest in Tennessee. Schokkend. We rijden na onze wandeling verder met de bus naar het uiterste puntje waar nog een weg loopt, Hermit's restpoint. Vanaf hier lopen we over de rim (kant) van de canjon). De bedoeling is om een kleine 3 mijl te lopen. Omdat de bus maar een kant op rijdt lopen we nog eens 3 mijl. De temperatuur is ondertussen toch weer opgelopen tot zo'n 30 graden. Als we bij Mohave point zijn aangekomen zijn we blij om in een de bus met airco te stappen. We stoppen nog bij Powell point. Powell was een pionier waarvoor een monument is opgericht. Ook zien we hier restanten van een uranium mijn waar nog steeds opruimwerkzaamheden voor uitgevoerd worden. Straling voor bezoekers van het park is niet aan de orde (??). We komen terug bij het visitor center en kijken bij Matherpoint nog een keer over de canyon uit. Moe en zin in een ijsje stappen we weer in de bus die naar ons dorp Tusayan ligt. Daar aangekomen gaan we weer naar de Mac. Daar heb je ijsjes (in het park niet, weinig eetgelegenheden en zeker geen terras) maar ook gratis WiFi. Voor bloggers natuurlijk onmisbaar. Volgens de mevrouw van de camping zijn er meer dan 1700 apparaten die gebruik maken via een router. Leuk dat ze zich hiervoor verontschuldigd (maar de service wel verkoopt). Op de camping drinken we wat en koken, stoken een fikkie, en maken marshmallows en maken plannen voor de komende dagen. Morgen en overmorgen hebben we nog besproken bij lake Powell. Daarna hebben we tot 31 juli nog niets besproken. We denken er aan om naar Bryce en Zion te gaan. Het liefst staan we dan op park campings in plaats van de commerciële. We gaan het zien. Nu ga ik douchen bij ons in de camper. Vorige week ging dit heel behoorlijk. Nu is het een pisstraaltje geworden. We weten niet echt hoe het komt. Maar iedere dag leren we meer van onze piepo de clown wagen. Misschien komen we achter de oorzaak of we hebben een heel goedkope gasrekening.