Praag - Sedlcany

Ja ja gisteren heb ik de blog  ook al weer overgeslagen. Dan maar kwaliteit voor kwantiteit. Niet iedere scheet is interessant genoeg. Ik heb een strenge jury die bepaald wat er in komt. Ik bedank al vast Inge mijn vaste censor. 

Praag is een echte aanrader. Onze kamer is bijzonder goed geïsoleerd inclusief de ramen. Omdat we ‘s nachts geen airco aan willen slapen we met de ramen open. In Praag mag je 24/7 je longen uit je lijf schreeuwen. Daar zijn we getuige van. Zaterdag is erger dan zondag. Op zondag moeten alle Engelsen weer naar Engeland. De teksten van de liedjes en de spreekkoren zijn niet bestemd voor kinderen en ons lezerspubliek. 

Op zaterdagavond is Inge goed geslaagd met het kopen van een leuk jurkje (ze heeft er maar een mee en die gaat vervelen). En een een op een aankoop (een winkel, een produkt). Dit is een eerste mijlpaal. Zoals gezegd hadden we ons voorbereid om een aantal zaken te bekijken. Het is allemaal gelukt, tweede mijlpaal. De stad is te groot om alles in één dag te zien. We logeren op 100 meter van de Karelsbrug midden in het centrum. Vanuit hier kun je in een dag echt veel zien. We vertrekken naar de Karelsbrug lezen over Karel 4 (komt uit Luxemburg). We lopen naar het regeringscentrum de burcht. Zonder entree mogen we alle gebouwen bekijken, entree wordt geheven voor de musea. Indrukwekkend is de omvang en de rijkdom. Op wie proberen ze indruk te maken? We vinden dat het niet onder doet voor Versailles. Omdat we vandaag meer willen zien gaan we met speed mars en sneller dan alle Chinezen door de gebouwen en het omliggende terrein. Vanuit hier mooi uitzicht over de stad. We wandelen door naar de Joodse buurt en kijken naar een lange rij voor het oude kerkhof. We skippen dit bezoek en gaan naar de Pariszka straat, de chicste winkelstraat van Praag. Inge vind dit leuk, ik ben wel geïnteresseerd in de oude lindebomen. Maagjes beginnen te knorren tijd voor de beste taart van Praag. We lopen naar de schouwburg waar Grandcafe Kavarna obecu Diem zit. Alles is Art nouveau stijl, de bediening zou top moeten zijn. We zitten binnen en idd het ziet er wel mooi uit met grote kroonluchters. De taart is ook ok maar niet super en best aan de prijs. Bij het afrekenen wordt heel nadrukkelijk aangeven dat de tip niet bij de prijs in zit. We tippen wel maar blijkbaar onvoldoende wanneer het gezicht van de voorheen vriendelijke manke ober ineens op onweer staat. Wie vraagt wordt overgeslagen (heerlijk Nederlands). 

Snel gaan we door naar het enorme gebouw van het nationaal museum. Ook hier sta je met verbazing naar te kijken. Qua omvang en allure valt het Rijksmuseum ineens tegen. Toch vreemd dat Tsjechië maar 11,5 miljoen inwoners heeft en Nederland 18 miljoen. We vergapen ons aan de binnenkant en de verschillende tentoonstellingen. Opvallend zijn de onderwerpen. Naast een canon van historische feiten over het ontstaan van Tjechie is er aandacht voor een enorme collectie mineralen, meteorieten en fossielen  van over de hele wereld (je moet de gebouwen ten slotte wel vullen). In het bewegwijzeren zijn Tjechen niet zo goed. Dit hebben we bij het fietsen gemerkt maar ook hier in het museum lukt het niet zo goed. Gelukkig hebben ze heel veel volk lopen (volgens Inge verborgen werkeloosheid) om vragen te beantwoorden. Na het heetste deel van de dag gaan we naar de rivier Vitava naar een eilandje om in de schaduw bier te drinken, mensen te kijken in waterfietsen. Lekker loom taaien we af. Het eten bij ons hotel is niet noemenswaardig, snel te vergeten. s’ avonds plannen we het vervolg van onze reis. We komen er achter dat we best veel kilometers met veel hoogtemeters per dag moeten rijden. Bovendien zijn er tussen Praag en Tabor weinig campings maar ook geen pensions of hotels. Wordt dus nog spannend. Gelukkig hebben we al een onderkomen voor morgen. We rijden dan 80 km met meer dan 900 hoogtemeters naar Sedlcany. Met 35 graden en geen wolkje aan de lucht zijn we blij wanneer we ‘s middags aankomen bij pension Bowling. We worden ontvangen door oldtimers die geen Duits of Engels spreken. Met handen en voeten gaat het ook. We checken in, eten echt heerlijk bij een plaatselijk restaurant. Voor het eerst zie ik Inge een halve liter bier zonder probleem weg drinken. Beetje warm geweest vandaag. We bespreken nog even de bijzonderheden van onderweg. Zo was er ineens een nieuwe Audi met Duits kenteken die in de middle of no were zonder wielen aan de kant van de weg stond. Daar gaat de goede buurt. Verder valt op dat we 2 uur over de eerste 20 km hebben gedaan. Praag uitkomen is een crime. We hebben alle sociale huisvesting gezien (verschrikkelijk om te zien, wat doet Nederland het dan geweldig), bewegwijzering is zeer slecht en ons boekje (Benjamins) is gedateerd en vermeld oude aanwijzingen. Ook daarna rijden we gezellig nog een paar keer verkeerd. Bij iedere afdaling vraag je je dan vertwijfeld af of je nog een keer omhoog moet. 

Na meer dan 5 uur op de fiets zijn we gearriveerd met een dikke rode kop. Nu zitten we op ons kamertje als enige gast bij pension Bowling. Bij de folders van de bezienswaardigheden in de buurt valt mijn oog op een voormalig strafkamp van de communisten. Dwangarbeiders moesten uranium delven. Inge vindt dit natuurlijk ook interessant. Maar ja we moeten morgen weer aan de bak, geen tijd voor uitstapjes. Strak schema, vrijdagavond moeten we in Passau zijn. Lekker naar bedje toe om morgen naar Dolni Bukovsko te fietsen. Een volgend plaatsje zonder faculteiten. Inge heeft contact gehad met de uitbater van het enige pension. Alles zit vol maar we mogen wel de tent opzetten en gebruik maken van koud water. We gaan het mee maken.