St. matthieus de Traviers - Saint Jean de Vos

 Deze morgen worden we we wakker met zicht op de Pic Saint Loup. Het heeft vannacht geregent en het is 18 graden. Inge heeft nog steeds geen nieuwe schoenen maar heeft ondanks dat wel kunnen slapen. Elisabeth, onze gastvrouw staat om 8.30 Sharp te roepen aan de deur dat ons ontbijt klaar staat (zoals we hadden afgesproken). Het is chillie 18 graden. Voor het eerst hebben we het

koud. Raar. We eten het harde zelfgebakken brood van Elisabeth met jam en slappe koffie. Toch hebben we al met al wel een goed gevoel over de overnachting en gaan op weg naar Saint Jean de Vos. Daar kunnen we vanaf 15.30 iur in checken bij chateau Valloubieres. Vandaag fietsen we de route van het boekje en niet via de snelle fietscomputer. Dit betekent dat we niet 36 km maar ruim 50 km rijden. We laten de Saint Pic de Loup na een paar klimmetjes achter ons. De wind is behoorlijk. Wanneer we dalen daalt raar genoeg ook de snelheid door de tegenwind. Hoe hard je ook trapt de snelheid komt in eerste instantie niet boven de 20 km. Wat opvalt is de snelheid waarmee auto's hier rijden. Het zij. Er zijn er niet veel maar wanneer jel ze tegenkomt dan gaan ze minstens 100 km per uur en even wachten is moeilijk. Toeteren wanneer we in een klim zitten is makkelijker, het schrikeffect is groter (). We klimmen vaandaag 670 meter. Soms gaat het met 7% en dan voor kilometers lang. Gelukkig hebben we vandaag koel weer. Het is 24 graden max met windkracht 5. We passeren de Haeuralt (rivier) waar heel veel op wordt gekanoed. Vijf kilometer voor Guilhem le desert lunchen we op de oever van de Hérault. We hebben geweldige broodjes tonijn. Jesper en ik mopperen een beetje op de vele stijle klimmetjes vandaag en de extra kilometers die we maken (50 ipv 36 kortste route). We krijgen van Inge te horen dat we dit doen om extra mooie dingen te zien zoals het dorp. Eenmaal aangekomen in Guilhem le desert gaan we op zoek naar Nederlandse restanten (de voorvader van onze koming Willem zou hier hebben rond gelopen). We vinden alleen een hoop toeristen en vluchten snel de weg weer op. Na een milde puzzeltocht en een afgezette weg (door een afgebrande oude vrachtwagen) komen we bij het chateau. Met een windkracht 5 ligt het mooi maar winderig op de rug  van een heuvel. We krijgen een enorm loft in een nieuw gebouw. Prachtig luxe. We zwemmen met uitzicht op de vallei, zitten in een hot tub uitzicht op de vallei. Om 18.30 maken we een tour door de wijnmakerij. Een aardige Franse jongen  vertaalt voor ons de Franse tourbegeleider Hierdoor worden we wat wijzer van het productieproces. Om 19.30 uur schuiven we met zijn allen aan aan tafel voor het eten. Alle mensen mogen zich  voorstellen. In snel tempo worden de gangen opgediend met wijntjes die er bij horen. Twee rose's, twee witte wijnen, drie rode wonen en een champagne. In een soort tel sell sessie kopen we een doosje lekkere rode wijn en twee flessen champagne. De snelheid waarmee het etentje wordt afgehandeld is onFrans maar wel efficiënt. Met behoorlijk wat proefwijn achter de kiezen trekken we ons terug in onze loft. De boys willen nog wel even in de yakouzi, wij niet, genoeg gezien en meegemaakt vandaag. Morgen weer een dag.