Roujan- Nissan les Ensurene

Zoals gezegd sliepen we afgelopen nacht bij Chez Patrick. We zitten in een privé huis in twee kamers, daarnaast verblijven Patrick, een andere vrouw en een andere man in het huis. Ze zijn allemaal erg aardig maar het is onduidelijk wat de verhoudingen zijn. Bij het ontbijt maken we een praatje met Patrick de eigenaar van het huis. Patrick spreekt goed Engels en vertelt over zuid Frankrijk en de problemen. Diefstal, hoge werkeloosheid, slechte organisatie van politie en justitie worden in een adem genoemd. Hij geeft het voorbeeld van veroordeelde mensen die hun straf nooit uitzitten. Hij zelf werkt als techneut voor grote bedrijven in de ontwikkeling van nieuwe chip technologie. Als bijna pensioenado probeert hij in Zuid Frankrijk te werken maar dat valt niet mee. Wat ons op valt is de vele alarmsystemen op privé huizen. Wanneer we over Marcron beginnen en of hij er iets aan kan veranderen vertelt hij dat hij het nu al moeilijk heeft. Patrick waarschuwt ons voor diefstallen en wenst onze nog een 'goede vakantie' (pas maar op je mooie fietsen). Hij ziet het alleen maar erger worden. Maar het is mooi weer, het uitzicht en de route voor vandaag zijn uitstekend. We laten Patrick en zijn huisgenoten achter ons en fietsen de Vinex-wijk uit. Zoals bij zo veel dorpen hier in Zuid Frankrijk bestaan de dorpen steeds vaker uit een kleine oude kern die authentiek is met daarbuiten lelijke smakeloze Vinex wijken vol met pensioenados die soms hun huis verhuren aan toeristen (zoals aan ons). Gelukkig is het vandaag weer Frans weer, 29 graden en een normale windkracht 3. We fietsen vandaag naar Nissan Lez Ensurene. Onderweg komen we mooie weggetjes tegen die ons van het ene dorpje met kasteel naar het andere met kasteeltje voeren. Omdat we wat minder kilometers op het programma hebben staan we wat vaker stil, ook picknicken we uitgebreid aan het kanaal midi bij  Columbiers. Het kanaal loopt van de Middellandse zee naar de Atlantische Oceaan en is ruim 400 jaar oud. Over de hele afstand loopt een jagerspad met aan beide kanten oude platanen die de kanaalwanden schijnen te ondersteunen. Door ziekte aan de bomen dreigt het de kanaal in te storten. We zien dat er bij het gedeelte van Columbiers al nieuwe bomen zijn aangeplant. Na de lunch bezoeken we het Oppidum. Dit is een heuvel waar opgravingen van een stad van 600 bc zijn te zien. We moeten eerst drie kilometer met 150 hoogtemeter klimmen om er te komen. De boys zijn er niet zo voor te porren maar we zetten door. Bij de ingang zitten we met een probleem, de receptioniste wil niet op onze tassen letten. Inge offert zich op en gaat in de schaduw bij onze spullen een boekje kezen terwijl wij op Japans/Chinese manier in drie kwartier het terrein en het museum doorsjezen. We maken foto's en filmpjes aaien de ezel die er rondloopt en gaan er weer vandoor. Op 3 kilometer ligt ons hotel te wachten. Het zwembad is heerlijk, het biertje ook, de andere gasten liggen al te lang aan het zwembad (beetje een dode sfeer). We kiezen er voor om low budget een voortreffelijke pizza met salade te halen. Een toetje wordt moeilijker. We lopen de hele stad af voor een ijsje en uiteindelijk moeten we het weer doen met verpakt ijs (maar deze keer wel vers, het hoorntje van de cornetto kraakt). Nu zit ik in de lobby van het hotel mijn verhaaltje te tikken. Björn en Jesper zitten op de kamer atletiek te kijken waarbij Björn de atleten na doet. Beetje kleine ruimte. Ga zo kijken of hij al slaapt. Morgen fietsen we richting de kist, zwemmen we in de middag in de Middellandse zee.