Uzes- St Mathieus de trevier

9 augustus 2017 - Villeneuve-de-Marc, Frankrijk

Vandaag een blog voor de afgelopen twee dagen. Gisteren zijn we in Uzes gaan shoppen. Hoofddoel was het vinden van nieuwe schoenen voor Inge. Ze heeft haar schoenen laten staan in Venejan. We hebben nog even aan Björn gevraagd of hij ze wilde ophalen (kleine moeite voor Björn, goede training op de vrije dag). Het was een goede dag om te shoppen, regenachtig weer. Uzes is schilderachtig mooi met heel veel schoenenwinkels maar de Franse maten gaan niet verder dan 40 a 41 en Inge leeft op grote voet maat 42. Wordt het hem dus niet. Met de plattegrond in de hand hebben we alle bezienswaardigheden drie keer gezien. In totaal hebben we zon 15 kilometer gelopen. Mooi park hebben ze ook met restanten van een romeins aquaduct. Soms krijgen ze te veel water en loopt alles onder. Gelukkig was daar gisteren niets van te merken. Ons onderkomen les mas des Oliviers is matig. Te vergelijken met een Amsterdamse Bijlmerflat. In het zwembadje in de kelder zijn we een paar keer gaan zwemmen. We kwamen daar de familie koe en nijlpaard tegen. Het zwembadje was dan al snel te vol. Ook hing er een net boven het zwembad om te voorkomen dat de plafondplaten naar beneden zouden komen. Wel lachen als je er op doorreis bent, om te huilen wanneer je er een week zit. We slapen wel lekker al hoewel er druk gebouwd wordt naast de deur. Om 7 uur wordt er begonnen met boren. We zijn blij wanneer we weg kunnen uit Uzes. Vandaag stond een rit van ruim 63 kilometer op het programma naar Le Pic Saint Loup. We rijden weg uit het drukke Uzes (Uzes heeft een ringweg te vergelijken met de A10 alleen dan enkelbaans en dan door een historisch dorp). Al snel komen we op wat rustige wegen terecht. Vandaag rijden we niet de route van de fietscomputer maar de route van de  Groene weg naar de Middellandse Zee. Inge heeft het boekje en bepaalt de richting. Ik heb de fietscomputer wel aan staan en test nog even of hij tijdens het fietsen op de grond gegooid kan worden. Björn raapt hem twintig meter achter me op en er is niets aan de hand (gelukkig). Inmiddels is me duidelijk geworden dat de houder van de fietscomputer nogal gevoelig is. We maken kilometers lange klimmetjes vals plat. Onze benen zijn er al behoorlijk aan gewend geraakt. We fietsen een behoorlijk gemiddelde van 20 kilometers per uur. Vandaag zien we weinig roadkill. Vorige dagen hebben we een dierentuin geplet gezien (in Frankrijk ruimen ze de bermen niet zo vaak). Het landschap verandert naar mate we dichter naar de kust rijden. We rijden door een ruig rotsachtig terrein met weinig bomen. Doet een beetje denken aan Utah usa alleen dan kleiner. Inmiddels is de temperatuur ook gedaald tot amper 25 graden. Met de wind erbij is het in de schaduw fris. Wanneer we later zwemmen zitten we al snel weer met onze kleren aan. Zoals gezegd verblijven we bij bij le Pic Saint Loup in Saint Mathieu-de-Tréviers ( al weer zo’n eenvoudige naam). Voordat we op ons adres aankomen is er altijd nog een puzzeltocht omdat de fietscomputer het adres niet kent, de telefoon geen ontvangst heeft en de instructies vanaf papier zelfs voor Inge als ervaren puzzelexpert niet voldoende zijn. Gelukkig is er altijd nog een off line navigatieprogramma HERE. Superhandig (voor het eerst in Amerika gebruikt en je komt altijd aan).  Uiteindelijk komen we aan in een B&B in een soort Vinex-wijk. We worden hartelijk begroet door een stel dat is geëmigreerd uit Madagaskar. Ze vertellen dat de rest van hun familie daar nog woont. Het heleo huis hangt vol met foto’s van het eiland (ik zie geen Alex of Marty er tussen). De mevrouw is wel heel zuinig op alles. Het appartement hangt vol met briefjes en waarschuwingen en je hebt de indruk dat ze je constant in de gaten houdt. We zwemmen even en proberen te reserveren voor het eten. Omdat we redelijk ver van de bewoonde wereld zitten bellen we een paar restaurants. Het blijkt moeilijk te zijn, sommige zijn gesloten andere zitten vol. Uiteindeljk besluiten we naar de super Marche magnetronmaaltijden te halen die we in het appartement opeten. Is nog een hele uitdaging omdat er geen normale borden of magnetronschalen zijn. Lekker improviseren dus maar het gaat goed, buikjes gevuld. We spelen nog een potje koehandel en gaan zo slapen. Morgen een pittig dagje klimmen. Dan gaan we naar St. Jean de Fos. Mooi gebied recht door de Georges l’Herault.

Foto’s

2 Reacties

  1. Jeroen Kotvis:
    10 augustus 2017
    Op het puntje van mijn stoel, wachtend op de grand finale over de schoenen van Inge. Geen finale! Heeft ze nu wél of géén schoenen? We willen haar wel graag terug met vel onder haar voetzolen hoor!
  2. Martien en Jo:
    10 augustus 2017
    wat een ervaringen! Toch heel wat anders dan 2 weken in een appartement wat avontuur betreft he? is de stemming nog steeds oke? hebben de jongens er ook weer elke dag zin in? fijne tocht weer voor de komende dagen.