Saint Marcel- Narbonne

We verblijven in O' Palmier de cache. We slapen lekker uit en worden om 9.00 uur bij het ontbijt verwacht. Buiten ontbijten lukt niet omdat het regent. Binnen is de tafel gedekt. We zitten in een kamer die helemaal begin 1900 stijl is ingericht. We zitten met andere gasten. We vertellen over onze plannen om naar Narbonne te gaan met de fiets en vragen of ze een bewaakte fietsenstalling weten. Niemand weet dit. Uiteindelijk bel ik met de vvv, zij vertellen dat de enige mogelijkheid in hotel le Paris voor 5 eur per fiets bewaakte stalling is. Narbonne is ruim 10 kilometer ver. Eenmaal aangekomen bij le Paris is de prijs 10 eur per fiets geworden. We laten ons ongenoegen merken maar laten ons toch afzetten. De man van het hotel voelt wel dat hij een grens is overgegaan en is volgens mij bang om op tv te komen in bijv ''opgelicht' en besluit dat de prijs 30 eur moet zijn. Het duurt een kwartier voordat de rook uit mijn oren verdwenen is. Maar ja, het weer is lekker, Björn is jarig we gaan leuke dingen zien in Narbonne. Eerst koffie met gebak om Björn jarig te maken, lekker, lekker. We lezen over Narbonne en bekijken de Romeinse restanten van eennzogenaamd horreum (een warenhuis). In een gangenstelsel onder de straten van Narbonne liggen de kelders van het voormalig warenhuis. Narbonne was ooit een grote havenstad met een belangrijke weg naar Nimes en Rome. Jesper en ik zijn benieuwd naar de organisatie van het warenhuis en stellen een paar vragen aan het personeel. Ze zitten ons glazig aan te kijken en verwijzen naar de folder (waar niets in staat). We verbazen ons over hoe musea in Frankrijk zijn ingericht en hoe verwend wij in Nederland zijn met de informatieverstrekking maar ook met de presentatie. We bekijken ook de grote cathedraal van Narbonne, indrukwekkend groot met veel te zien. Toch is er veel vervallen, de weinige  fresco's zijn heel vaag. En toen gebeurde er iets waar we allemaal op hebben gewacht: inge kocht nieuwe schoenen, zo maar. Omdat we op de heenweg over een drukke weg zijn gekomen kiezen we om via het industriegebied terug te fietsen. Hier komen we een nucleaire installatie tegen. Inge begint direct met haar staart te kwispelen. Wat opvalt is dat alles erg gedateerd is en er weinig aan beveiliging wordt gedaan. De huisbaas is niet thuis wanneer we terug komen en de jongens doen toch lekker bommetje in het zwembadje. 's Avonds hebben we een tafel gereserveerd bij een schattig restaurant aan de midi (het kanaal). Via een niet bedoelde omweg (7 ipv 3 km) komen we aan en eten lekker maar niet heel bijzonder. De locatie is mooi maar de jongens en ook wij storen ons bijzonder aan het rookgedrag van de Franzen. We vragen ons af hoe lang roken in restaurants nog wordt toegestaan. In het donker rijden we terug naar ons onderkomen. De eigenaresse vertelt wat meer over het gebouw (komt uit 1900), behoorde tot een wijn  domain (wijnhuis) maar dit bestaat niet neer, de torentjes in de tuin zijn grote duivenhokken. Vroeger werden duiven gehouden voor de slacht en voor de poep voor de wijnranken. Ze vertelt verder dat  ze sinds een jaar eigenaar is en de hele inboedel met het huis in gerenoveerde staat heeft over gekocht van een stel Belgen die het minder goed konden verhuren. Ze vertelt dat ze een goede internationale bezetti g heeft door booking.com. Vannover de hele wereld komen mensen hier naar toe. Wanneer we vragen wat ze vindt van de 20% commissie van booking. Com blijft het stil. Wanneer we vertellen over onze interesse in wijn komt de fles met locale rosé op tafel. Ze vraagt nog even of we korting hebben gekregen bij het restaurant toen Inge het visitekaartje liet zien. Inge vertelt dat ze pas na het afrekenen laat weten waar we vandaan komen en alles hebben betaald. We lachen allemaal een beetje, inmiddels leren we al aardig hoe de Franse economie draait. Morgen checken we uit en gaan weer een dagje naar Narbonne. Daar slapen we nog een nacht voordat we met de trein naar Lyon rijden.